Ushuaia (arg.) - El Bolson (arg.)

Om vuurland te bezoeken heb je 4 grensovergangen,

en 2 overzetboten nodig. Op zich geen probleem, juist wat tijd, en die hebben we.

Laguna Azul is een kratermeer in een uitgestrkt landschap. We kunnen hier rustig op de parking overnachten.

De volgende stop vinden we toch wat speciaal, en rijden dus 50km om, zodat we Punta Loyola zien. Dit is het eigenlijke begin van de Routa 40. Op het strand ligt reeds 100 jaar de Kantly weg te roesten. Van hieruit werden kolen verscheept en dit zeilschip vatte vuur en liep op de kust.

Naar men zegt is dit de gouden medaile voor de routa 40-reiziger, die helemaal uit het noorden hierheen is gekomen. Wij hebben ze natuurlijk niet volledig gevolgd, anders waren we veel te veel mooie dingen mislopen, maar vinden dat we met een 5000km grindbanen op de teller zeker in de prijzen mogen delen.

Van hieruit gaat het via routa 3 die de oostkust volgt. En aangezien we te vinden zijn om wat beestjes te zien rijden we het nationaal park Monte Leon binnen. Hier zie je onder een leeuwvormige rots (vandaar de naam) zeehonden luieren.

Ook steeds veel guanacos (lama) en nandu(struis).

De pumas krijgen we niet in levende lijve te zien.

Wel hun lievelingsvoedsel op dit ogenblik, een kolonie pinguins. Her en der zie je wel de overblijfselen van hun maaltijd. De pinguinjongen verliezen stilaan hun dons en raken zo klaar om tijdens de winter een 5-tal maand in warmere oorden op zee door te brengen.


In Puerto Santa Cruz zijn het de jaarlijkse zeebaarsfeesten, met markt, viswedstrijd en missverkiezing, allemaal niets spectaculair(sorry meisjes). Het optreden van La Mosca daarentegen, een ambiancegroep, die een zodanig energiek optreden geeft dat het wel lijkt of het publiek op het einde uitgeput raakt. Maar de groepsleden krijgen er geen genoeg van.

De Nao Victoria(Magelaans enige expeditieschip dat terugkeerde naar Spanje) is op ware grote nagebouwd op het strand van Puerto San Julian, ongeloofelijk dat men hiermee de oceaan over ging.

De Tonina Overa , zwart witte dolfijnen, zien we niet Het waait hier zodanig dat we niet zinnes zijn in een rubberbootje te stappen.

Op de camping ontmoeten we An en Steven die met de rugzak een paar maand door Patagonie reizen. We hadden geen last van muggen, waren er geen of was het dankzij Steven zijn bbq-vuur?

Fitz Roy is een typisch Patagonisch dorp waar de tijd is blijven stil staan.

We rijden door de streek van de olievelden, overal in het landschap staan van die ja-knikkers.

Vanaf Rada Tilly landinwaarts, tot Sarmiento. Van hieruit gaan we het "bosque petrificado" (versteende bos) bezoeken. Prachtige multi-color landschappen, door weer en wind geërodeerd. Her en der liggen de 65miljoen jaar oude, versteende stronken.

Ze lijken gewoon echt hout.

Maar als deze stronken zo oud zijn, van toen de dinosaurussen leefden, waarom komt er dan geen baby-dino uit?

Wacht maar ze zullen er nu wel uitkomen!

Jaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!

Of is het toch maar een gewone hagedis?

Dan is het een paar dagen binnenzitten vanwege de regen. spijtig genoeg op een fantastische plaats als Lago Epuyen. Tot we willen vertrekken...

In El Bolson is het nu ook veel drukker dan vorige keer.De Argentijnse flower power hoofdstad heeft een gezellige ambachts markt, met verkopers, muzikanten en artiesten van alle slag. Het is er prettig mensen-kijken.

Als we bij de moterhome terugkeren blijkt dat zelf hier niet alles "peace and love" is. Er is ingebroken, gelukkig zonder te veel schade, maar natuurlijk hadden ze het op de computer en nog enkele electro-spullen gemunt. Zonder computer zal de communicatie met het thuisfront natuurlijk wat stroever verlopen.

We mogen onmiddelijk van Julio en Amanda in hun tuin rechtover parkeren. Ze hebben ook een motorhome. We blijven een paar dagen hangen, brengen het papierwerk en de paar kleine herstellingen in orde.

Nu willen we nog een stukje Chili zien voor we Argentinië doorkruisen richting Urugay,...