woensdag 30 september 2009

De volgende stop is Dakar , daar gaan we een stadswandeling maken , en aangezien wij een stadsplan hebben volgen ons nog 3 koppels. Het zijn geen gemakkelijke klanten om te gidsen, ze willen niet naar het museum en na een paar keer aangeklampt te zijn door verkopers , willen ze ook al niet meer naar de markt.(maar ja ,als je met een 3/4broek en een supermanpet rondloopt,…) Dan maar op een toeristenterras een pint gaan drinken en terug naar het schip.
Voor de volgende havens krijgen we van de kapitein de raad niet van boord te gaan. Eerlijk gezegd we hebben ons geen moment verveeld. De mierennesten die de havens van Banjul , Conakry en Freetown zijn , kunnen we van op het dek uit de hoogte goed gadeslaan.
Je komt ogen te kort , je ziet van alles verdwijnen. Een boot lost diepvriesvis , en dan zie je werkmannen met hun vest en broek vol diepvriesvis verdwijnen,… gelukkig is het hier warm. Als ze dan toch betrapt worden geven ze gewoon de buit terug en gaan wat verder weer aan de slag. In Banjul kopen de kapitein en de kok een lading verse vis , een roestige kruiwagen vol. Deze komt de volgende dagen op de menu.


Op een chinees schip zien we een betere oplossing , op het dek loopt een varken , dat eet al de afval op en nadien lekker vers varkensvlees ?
Dan volgt de grote oversteek. Dus hebben we een zee van tijd om het schip nog nader te verkennen. Een bezoek aan het machineruim leert ons dat de niet zo zuinige 8 cylinder en de 4 generatoren gemiddeld 75000 liter per 24 uur verbruiken!
We mogen ook op de brug , hier is het tenminste rustig en veel stiller en minder warm.
Op de foto met een Italiaans kadet en een Philipijnse stuurman.

We zien ook nog hamerhaaien , walvissen en roggen.
Na de oneindigheid van de oceaan ,waarop je volledige dagen geen teken van leven ziet , komen we aan in Suape , dit stond niet op de planning. We gaan met de bus naar het dichts bijgelegen stadje Cabo. De kennismaking met Brazilie is erg druk en lawaaierig ,maar wel aangenaam.
In Salvador de Bahia krijgen we niet veel tijd , pas na het avondeten kunnen we eventjes aan land , net genoeg om een indruk te krijgen van deze stad.
Geen geluk , in Rio komen we weer s’avonds aan , maar mogen we langer weg blijven. Samen met Chris en Sylvia gaan we naar het strand van Copacabana om op de promenade te flaneren en een pint te drinken. De volgende ochtend tijdens het vertrek maken we op het dek foto’s van elkaar.

We krijgen van Chris en Sylvia 2 T-shirts(zie foto) , deze komen uit de V.S. en zijn in Zwitserland bij hun beland. Nu moeten wij er op een mooie plek een foto mee maken en ze aan andere reizigers doorgeven zodat ze de wereld rond reizen. Dus : we are on a mission!
Geen geluk met de aanlegplaatsen. In Santos is het zondag en het regent. Het kan ons toch niet tegenhouden om de oude stad met zijn koffiebeursgebouw , mooi stationnetje en oude tram te bezoeken.
Montevideo is beter , hier hebben we de hele middag om de stad en het gaucho museum te bezoeken. Het mocht gerust wat langer duren.
De volgende dag varen we verder de River op , ongelofelijk dat zo een groot schip op zo een smalle rivier kan.

In Zarate kunnen we een hele dag op stap , we trekken er terug met Chris en Sylvia (onze vaste uitstap-partners) op uit.
En dan Buenos Aires ! Op een wip staan we buiten de haven. Nog een vluchtig afscheid van de medereizigers en dan op zoek naar een staanplaats.
We vinden deze op de parking van de ferry naar Uruguay. Er staan ook de reisleiders van Seabridge en de volgende dag komt er een Frans koppel naast ons staan.

We bezoeken de stad en zoeken een verzekering voor de camper.
Het weer valt eerst niet mee want er komt een koudegolf voorbij maar ondertussen is het weer beter.
In de terminal van de Ferry blijkt Wifi te zijn , vandaar…
















zaterdag 5 september 2009

Ontbrekende foto's







Vorige keer was het niet gelukt een paar foto's bij te voegen.(amateur)
Bij deze...(nu vanuit Dakar)



dinsdag 1 september 2009

Inschepen

Zondag iets voor de middag waren we in Antwerpen. We mochten onmiddellijk de boot inrijden.

We zullen ons Duits moeten bijschaven, want we zien 4 Duitse nummerplaten en een Zwitserse motor.

De handbagage gaan we straks uitladen,  het is etenstijd en we mogen direct mee aanschuiven (dik in orde trouwens), en maken onmiddellijk kennis met de medereizigers.

Als alles uitgeladen en opgeruimd is maken we een korte verkenning en krijgen een telefoontje van Ann en Johan die ons per moto nog zijn komen uitwuiven.

De kajuit ziet er uit als een Formule 1 hotelkamertje  met stapelbed, douchekamertje, bureau, kast en frigo..

Na het avondeten zitten we tot bedtijd allemaal op het dek te babbelen en te kijken naar de bedrijvigheid op de kade.(ni te geloven wat er allemaal in zo'n schip gaat)

s'Morgens om 7u30 ontbijt, om 12u en om 18u eten dat is de routine en de rest van de tijd vullen we zelf in. We maken er onmiddellijk een gewoonte van wat Spaans te leren, voorts veel lezen, een DVD bekijken, praten en tips uitwisselen want sommige medereizigers hebben al heel wat ervaring, en natuurlijk onze ogen de kost geven.

Op zee valt de grootsheid van de oceaan ons nu al op, uren varen zonder enig teken van leven. Enorm veel en prachtig blauw water en lucht, meer niet. Het is goed te begrijpen dat sommige mensen hierdoor worden aangetrokken, maar ook dat anderen er gek van worden.

We zien onze eerste dolfijnen en varen dit keer ons geliefde Portugal voorbij zonder het zelf te kunnen zien.

In de late namiddag krijgen we land in zicht, we zijn voor de kust van Marokko aangekomen maar mogen pas deze avond de haven binnen. Morgen gaan we de eerste keer van boord om een bezoekje aan Casablanca te brengen…