Als ik terugkom, na het doorsturen van het vorige verhaaltje, moeten we absoluut met Julio, Amanda, de dochter, schoonzoon en kleinkindjes mee aan de assado. Julio geeft ons een rondleiding in zijn werkplaatsje, want buiten zijn job bij de gendarmeria, maakt hij ook tandprotheses. Dan is het weer tijd voor het afscheid van deze gastvrije mensen, Julio zou ons graag horen zeggen dat we terugkeren, dan zal hij tijd vrijmaken om ons alle mooie afgelegen en onbekende plekjes van de streek te tonen...
We willen in Bariloche nog een paar dingen aanschaffen om het de volgende inbrekers moeilijker te maken. Met deze inkopen zoeken we een rustig plekje, 65 km verderop, op een kampplaats en het nationaal park Nahuel Huapi, langsheen het gelijknamige meer.
Op deze fantastische plaats gaan we weer wat knutselen.

Wat we maken is vertrouwelijk,

wat we dachten te maken kan ik wel verklappen, tralies met hoogspanning voor de ramen, vlammenwerpers,... maar zo erg is het nu ook weer niet.

En na de inspanning, de ontspannende inspanning...

Tijdens de nacht van 26-27/02 om 3u40 zit Sandra rechtop in bed en vraagt zich af wat er gebeurd. Mijn hersenen komen al krakend en piepend op gang, de moterhome staat te wiegen.

Wind? Neen, geen geluidje, oorverdovende stilte. Een dier dat zich tegen de moterhome schuurt sluiten we om diezelfde reden ook uit. Ne flauwe plezante die met ons de waggel houdt? Licht aan, rolluikjes omhoog, maar niets te zien.

Een aardbeving, lijkt ons de enige mogelijkheid, het duurt redelijk lang en de camper beweegt nogal fel. Volgens Sandra moeten er nog naschokken volgen. Wakker liggen, luisteren, denken, draaien, woelen en als de slaap uiteindelijk wil terugkeren, inderdaad lichtere naschokken.

s´Morgens vroeg wakker door een sms, het thuisfront is al op de hoogte en ongerust, over waar we zijn. Hier waar wij staan komt het nieuws maar traag door.

De inbraak heeft er dus voor gezorgd dat we nog niet in Chili waren, een geluk bij...

8,8 op de schaal van Richter. De grenzen zijn gesloten voor de toeristen, dus maken we andere plannen. Spijtig voor ons, een ramp voor de inwoners.

Het maken van nieuwe plannen doet ons goed, "de moral" was een beetje laag. De inbraak? De normale reistermijn van 6 maand door? Wat blijven hangen op plaatsen die we al gezien hadden? De vooruitzichten van de vele mooie dingen die te zien zijn scherpen de honger.

We verlaten voor het ogenblik de Andes en gaan landinwaarts, via de "valle encantado"(bekoorlijke vallei),

verder de pampa door. Op een paar dagen zetten we 1000km op de teller, van 30gr en zon naar 15gr en regen en terug naar zon.

Nu kiezen we voor de redelijk goede asfaltbanen, die luxe hebben zelf deze racers niet,

want zelf het cartcircuit is hier van aangestampte aarde.