In de buurt zijn ondermeer zoutmeren en we willen nog eens proberen een paar flamingo's te spotten.
En ja, de aanhouder wint.
We krijgen hier van Grimaldi (de bootmaatschappij) nieuws dat er annulaties zijn en dat we op 23/05 een boot terug huiswaarts kunnen nemen. Nu komt alles in een stroomversnelling, Argentinië hebben we toch al intensief bereisd, en nog 3 maand wachten op de volgende boot, terwijl hier de winter volop zijn intrede doet?
We beslissen onze terugtocht dus nog wat te versnellen, en beginnen onmiddelijk wat zaken te regelen.
Het is dus niet de jarenlange Pan-American- reis geworden die we ons hadden voorgesteld.
Waarom? Het is moeilijk er de vinger op te leggen, er is niet 1 bepaalde oorzaak. Het is meer een gevoel of misschien beter nog juist een gevoel dat ontbreekt. Ergens langs de weg zijn we de goesting verloren.
Het is een heel mooie tocht geworden. We hebben prachtige dingen gezien en leuke momenten beleefd. Toffe mensen leren kennen en haast altijd op het juiste moment met het goede weer op de juiste plaats geweest. Enkele kleine builen en blutsen niet te na gesproken, hebben we een probleemloze en veilige reis gehad.
1 ding hebben we hier zeker geleerd, onder eender welke omstandigheid, plaats, moment of decor, om een echte Argentijnse foto te maken is er maar 1 pose...
Van San Pedro de Atacama verder bergop de passo da Jama over.
Onze "camionette" doet feilloos wat van haar verwacht word.
We vertrekken wat laat en moeten aan de grens, in pueblo de Jama al halt houden. We overnachten hier op meer dan 4000meter. Toen we uit San Pedro de Atacama vertrokken was het 36gr in de zon, eens deze hier ondergaat , gaat de temperatuur in vrije val. De stoof blijft de hele nacht aan en met wat extra dekens is het lekker in bed. s'Morgens geeft de thermometer -12gr aan, het water in de waskom is bevroren. Gisteren heeft er ene het briljante idee gehad soep te koken, dus zijn de ramen van de kabine volledig dichtgevroren.
Na een uurtje warmlopen kunnen we bij zonsopgang vertrekken.
Serieus bergaf tot in Tilcara, voor wat inkopen en om de camper klaar te stomen voor de rit naar Buenos Aires. Sandra wil ook nog dat de prive-kapper langskomt.
Na het werk de beloning, 1/4kg lekker roomijs, en dat voor nog geen €1.
Dan is het kilometers vreten, in de namiddag houden we meestal halt in een klein dorpje langsheen de weg. Daar zijn ze het vaak niet gewend dat er toeristen zomaar in de straat komen slapen. We krijgen soms bezoek van de politie die komt polshoogte nemen of een bende nieuwsgierige kinderen. Als we dan uitleg geven is de nieuwsgierigheid gewekt en willen ze wel alles van dichtbij zien.
We drinken ne goeie mate om ons tijdens de lange kilometers wakker en geconcentreerd te houden.
De laatste gaucho zwaait ons uit.
Nu is het de grote stad in. De Grimaldi-agent contacteren voor het laatste nieuws over het schip, terug de Grande Francia zoals bij onze heenreis.
Het volgende verhaaltje zal van thuis komen, hopelijk met nog een paar leuke anekdotes en fotos van de overtocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten