donderdag 24 december 2009

El Bolson - Puerto Puyuhuapi (Chili)

Voor we El Boson verlaten willen we nog een fikse wandeling maken. De keuze valt op een beklimming naar het "bosque talado", waar men na een bosbrand van de overgebleven boomstammen beelden heeft gemaakt. Puffen, zweten en afzien, maar het uitzicht beloont onze moeite. Sandra raakt oververhit en haakt af aan de mirador, maar ik wil de beelden zien en daar zullen de laatste paar kilometer me niet van weerhouden.
Verder langs onze route bezoeken we de estancia "Leleque" (eigendom van Benetton?) met een museum over de oorspronkelijke bewoners van de regio en hun eerste contacten met immigranten. Zelf Butch Cassidy en The Sundance Kid kwamen begin 1900 in deze streek een tijdje onderduiken.
Het is eerst wel een half uurtje wachten in de "boliche", de vroegere winkel, bar en restaurant, want er is een stroompanne.
Onze route gaat verder door het natuurpark "Los Alerces", meren, bossen en bergen, hier kunnen we het wel een tijdje uithouden.
Bij het terugkeren van een kanotocht hebben we wind mee, en zijn zo enthousiast dat we bijna onze slaapplaats voorbijvaren.
In deze streek groeien ook de "Arayanes", zeldzame bomen met een kaneelkleurige bast.
Esquel is het laatste stadje voor de grensovergang. Een bezoek dringt zich op want hier kan je "La Trochita", de stoomtrein van de Patagonian express, uit 1922 zien. Met weliswaar wagons van Belgische makelij.
Vlak voor de grens nog een bezoek aan een forellenkwekerij, aan ons vallen meer de grote soort ijsvogels op die hun dagelijkse portie vis komen verorberen.
Camping "Puerto Cipres" op 5 km van de Chileense grens is de laatste stopplaats.
We willen ons wat voorzien op de grensovergang. Er mogen namelijk geen verse produkten of andere zaken van plantaardige of dierlijke oorsprong over de grens. Natuurlijk zijn we niet van plan ons huisvlijt, een paar zelfgemaakte dingen uit hout en bamboe, geitenwol en andere souveniers van vorige reizen af te staan. Dus op zoek naar geheime bergplaatsen in de camper.
De 2 jonge gasten die de camping klaarmaken voor het seizoen laten ons s'avonds alleen achter.
Ze vertrekken nog naar de stad tot morgen. De volgende paar dagen zien we echter niemand meer terug en behelpen ons zelf door vuur te maken onder de tonnen die dienen als waterverwarmer. Als we verder rijden zijn wel zo vriendelijk het staangeld onder de deur te schuiven. Kwestie van onze nationale eer wat hoog te houden.
De grensovergang verloopt heel vlot. We houden ons een beetje van den domme en de vriendelijke controleurs nemen enkel een pakje weense worstjes en salami in beslag, ter vernietiging(sinds wanneer zit daar nog (vers)vlees in?).
Verder meer intresse dan controle.
In Futaleufu(grote rivier), erg gekend bij wildwatersporters, op zoek naar een bankautomaat en verse salami.
Het gaat door "koud regenwoud", wisten zelf niet dat zoiets bestond. Weelderige begroeiing, maar op veel plaatsen staan en liggen dode bomen, als zwartgeblakerde skeletten. Een ravage die de kolonisten aanrichten om weiland vrij te maken voor hun vee. Het moet hard en eenzaam leven zijn hier temidden van deze mooie landschappen. Veel werk moet nog op de oude manier gebeuren, zoals het ontginnen van de bossen.
Vanaf hier beginnen voor ons ongeveer 400km ripio langsheen de "Carretera Austral", dit deel van Chili is door deze baan nog maar sinds eind 1970, begin 1980 ontsloten.
We houden nu halt in Puerto Puyuhuapi, aan een diepe inham van een fjord. Het regent hier haast dagelijks, wat hier heel normaal is(gemiddeld 2000mm per jaar). Maar tijdens een opklaring verkennen we de omgeving en zien in de fjord dolfijnen buitelen!
Hopelijk morgen wat beter weer, dan staat een bezoek aan de "Ventisquero Colgante"op het programma. Niets te maken met tandpasta, wel een hangende gletsjer.
Maar daarover volgend jaar meer.










Geen opmerkingen:

Een reactie posten