Malargue - El Bolson

Alles wat hier te bezoeken is ,of het nu een vulkaanlandschap, een lagune of grotten zijn ,moet met georganiseerde uitstappen of gidsen gebeuren. Na het bezoek aan de grot begrijpen we een beetje waarom. Natuurlijk gaat het om geld, toerisme is commercie, maar ook om de bescherming. De grot die we bezoeken is leuk omdat je er mag inkruipen, alles van kortbij zien en aanraken. Maar bijna alle druipstenen en formaties zijn stuk of beschadigd. Dit omdat alles tot een paar jaar geleden vrij te bezoeken was en de mensen geen enkel respect hebben getoond, dus zijn er nu omheiningen, regels en wetten. We hadden gedacht en gehoopt hier een meer ongerept land aan te treffen.

Terug op de camping maken we kennis met een Bretoens koppel met hun 3 dochters, ze reizen met een oude nissan 4X4 met daktent.

Later komt er ook een Duitser toe die hier al 6 jaar rondtoert met zijn landrover. De volgende dag nog Zwitsers met de fiets en een Frans koppeltje te voet. Van alle soorten.

We volgen verder de ruta 40, en op dit stuk laat ze haar (zaag)tanden zien.(in't spaans geen washboard of golfplaat maar serrucho, zaagtanden)

Dit stuk is S.M., een marteling maar tegelijk ook een hoogtepunt. De landschappen zijn...

Het heeft ook zijn voordeel als je traag moet rijden, alle tijd om te kijken, en als ik zeg traag dan bedoel ik een kleine 20km/uur. Na ongeveer 180km bereiken we doodop gloednieuw, biljardglad asfalt, maar geen kat te zien. Want deze baan gaat enkel naar waar wij vandaan komen.

We rijden verder met het besef hoe luxueus asfalt is.

In Andacollo bellen we Ruben en Eli, die we in Monte Hermoso leerde kennen. Even later staan ze bij ons en rijden ons voor tot bij hun 2 mooie chalets in de bergen. We blijven hier een paar dagen tot onze kop vol zit van de landschappen, de stilte en ook het veel Spaans gebabbel. Ze geven ons nogmaals reistips en routes mee. Bij het afscheid bedanken we Ruben en Eli hartelijk voor hun gastvrijheid, tips en de lekkere kip op de assado. We zullen zeker nog van elkaar horen.

In Chos Malal stoppen we voor boodshappen en ontmoeten er nog meer reizigers, een Deens gezin met zoon en dochter die reizen in een landrover met 4X4 aanhangwagen, een Duits koppel met een truck, 2 Nederlandse koppels in een hymer camper en later nog een Canadees koppel met de moto ( http://www.2uprtw.com/ ) Iedereen is het er mee eens dat het laatste stuk van de ruta 40 moordend was.

Hier zien we ook de transhumancia, de gaucho's brengen de kuddes van de winter- naar de zomerweiden. Een mooi schouwspel.

Van hieruit verlaten we op aanraden van Ruben en Eli de ruta 40 en rijden rond de Lago Aluminé. Sandra mag ook eens rijden, dan kan ik naar de lawaaitjes van de camper luisteren en een klusjeslijst maken. De landschappen worden steeds groener.

Hier zijn mooie plaatsen om vrij te kamperen.

Junin de los Andes, met vlakbij de vulkaan Lanin 3776meter maar te veel wind dus spijtig genoeg niet in het natuurpark maar een overnachting langs de straat in het dorp.

Van hieruit naar San Martin de los Andes, erg toeristisch, met Zwitserse look, alles in hout en natuursteen. Maar wat wil je met zo een ligging aan de rand van een meer met rondom besneeuwde bergtoppen.

Van hieruit volgen we de route van de 7 meren, waaraan spijtig genoeg volop werkzaamheden aan de gang zijn. Binnen X tijd zal dit allemaal asfalt zijn. Aan de Lago Falkner vinden we een camping aan de rand van het meer, de wind is niet te sterk en komt uit de goede richting...

In deze landschappen raak je niet ver, achter elke bocht is er iets moois te zien.

Bordjes met daarop "camping agreste" trekken onze aandacht, we volgen ze en dit blijkt een plattelandscamping zonder (stroom)voorzieningen te zijn. Maar de ligging, godverlaten in de bossen, aan de rand van een meer. Ons besluit: in het paradijs is geen stroom.

De uitbater is hier geboren en getogen en wil hier voor geen geld weg. Zijn gezin woont in de stad. Maar in het paradijs moet toch wat gewerkt worden en we schrappen een paar klusjes van onze lijst.

In Bariloche staat op een heuvel een hotel met golf en kamers van meer dan 500USdollar per nacht.

Wij staan onderaan de heuvel op de parking van de haven. Gratis.

Prachtig weer, dus op daguitstap met de cano op de Lago Nahuel Huapi.

Het fototoestel heef ons in de steek gelaten, gelukkig was de sint in de buurt en heeft die ons van nieuw grief voorzien. Hij bracht ook wat vijzen en kuisgrief om de camper een beurt te geven. Zo reizen is toch wat anders dan in het zuiden overwinteren.

Nu zijn we in El Bolson beland en kunnen we fris en monter verder zuidwaarts.

Het weerbericht ziet er voor ginderonder nog niet fameus uit, we zien wel hoe we daar een mouw aan passen...